Kad pogledate mapu Afrike, Tunis izgleda mali u odnosu na okolne države, ali ova zemlja je veća od velike većine evropskih država. Njena istoimena prestonica kao jedno od mjesta drevne feničanske civilizacije bila je i mjesto nastanka slavne Kartagine koja je svojevremeno bila centar pomorskog trgovačkog carstva i najveća metropola na svijetu u to vrijeme. Bio je to dom Hanibala, drevnog kartaginjanskog generala i državnika i smrtnog neprijatelja Rima.

Za 3000 godina kroz ovaj grad su prošli Feničani, Rimljani, Vizantinci, Španjolci, Turci i, na kraju, Francuzi. Glavni grad Tunis nekada se smatrao jednim od najvećih i najbogatijih gradova u islamskom svijetu. Njegov stari grad (medina) je dio UNESCO-ove baštine, isto kao i ostaci drevne Kartagine. Veliku pažnju privlači i slikoviti obalski gradić Sidi Bou Said, na obodu prestonice, kao i čuveni Bardo muzej. Danas, veće gradsko područje Tunisa, koje se često naziva “Grand Tunis”, ima preko 2,5 miliona stanovnika i treći je po veličini grad u regiji Magreba, nakon Kazablanke i Alžira.

Medina (Medina of Tunis)

Najvažniji i najposjećeniji dio grada svakako je medina, koja je dio UNESCO-ove svjetske baštine i dom za oko 700 spomenika uključujući palate, džamije, mauzoleje, medrese i fontane. Medina je bila jedan od prvih arapsko-muslimanskih gradova Magreba (698. n.e.) i prestonica nekoliko univerzalno uticajnih dinastija. Kompaktna cjelina starog grada je nekako sačuvala svoj integritet, utopljen u nepravolinijske mreže uskih ulica, zasvođenih prolaza i slijepih ulica.

Medina je svojevrstan uvid u svakodnevnicu onih koji trguju ili jednostavno uživaju u svojim uobičajenim rutinama. Masa ljudi se probija zgusnutom mrežom prolaza, ispred prodavnica u živahnoj atmosferi se odvija interakcija između trgovaca i kupaca, osjeća se miris parfema i sapuna, a na mjestima za predah ispija se čaj i kafa ili se puši šiša. Teško da će neko od njih izaći iz ovog lavirinta, a da se ne potroši neki dinar.

Maslinova džamija (Al-Zaytuna Mosque/Ez-Zitouna Mosque)

Ova džamija, koju još zovu i Velika džamija, daje uvid u neke od najboljih primjera vjerske arhitekture u zemlji. Najstarija je u gradu i prostire se na 5.000 kvadratnih metara i ima devet ulaza. Njena gradnja započeta je početkom 8. vijeka za vrijeme dinastije Omajada. Njen sadašnji arhitektonski oblik datira iz rekonstrukcije u 9. vijeku u kojoj su korišteni i antički stubovi iz Kartagine. Kroz vijekove bilo je još dosta restauracija i dogradnji.

Džamija je poznata i kao sjedište jednog od prvih i najvećih univerziteta u istoriji islama i glavni islamski centar učenja u sjevernoj Africi. Posjetioci koji nisu muslimani ne mogu ući u molitvenu dvoranu, ali mogu vidjeti raskošno vanjsko dvorište ili se popeti do krova, odakle se pruža jedan od najboljih panoramskih pogleda na čitavu medinu.

Kartagina (Carthage)

Današnja Kartagina je luksuzna četvrt Tunisa, prestonice istoimene države. Najbolji pogled na ovaj kvart je sa brda Byrsa, na kojem impresivnoj St. Louis katedrali društvo prave ruševine punskih i rimskih kuća. Odavde se najbolje da naslutiti kolika je bila veličina one stare i mnogo poznatije Kartagine. Ali te stare Kartagine više nema, ostali su tek neki njeni dijelovi, „progutani“ modernim naseljem, luksuznim vilama i francuskim kolonijalnim kućama kao podsjetnik na nekadašnju moć i bogatstvo ovog drevnog grada-države.

Kartaginjani su, kao i njihovi preci Feničani, bili vrlo uspješni trgovci koji su plovili Mediteranom sa svojom robom, a njihov uspjeh je bio takav da je Kartagina postala najbogatiji grad u antičkom svijetu. Ondašnju najveću silu na Mediteranu i centar punske kulture uništili su Rimljani godine 146 p.n.e., da bi je nakon toga ponovo i na istom mjestu sagradio Julije Cezar (49. do 44. godine prije Hrista). Do prvog vijeka Kartagina je postala drugi po veličini grad u zapadnoj polovini Rimskog carstva, a na vrhuncu je imala oko 500.000 stanovnika. Ostala je vijekovima jedan od najvažnijih gradova na Mediteranu, sve do 698. godine kada je uništena od strane arapskih osvajača.

Antonijeva kupatila (The Baths of Antoninus)

U potrazi za ostacima stare Kartagine vjerovatno najzatečeniji ćete ostati kad posjetite Antonijeva kupatila iz drugog vijeka. Ovo, iako razrušeno zdanje, daje jasnu sliku kako je nekad izgledalo. Šetnja u potpunom miru, među debelim antičkim zidovima i pod budnim okom džinovskih stubova, bio je svojevrstan povratak u prošlost. Bila je to šetnja najvećim termama u Sjevernoj Africi i trećim po veličini u svijetu.

Postojala su dva nivoa. Onim podzemnim je dolazila i zagrijavala se voda, a gornji je bio zaposjednut simetrično poredanim sobama u čijem središtu se nalazila velika zajednička sauna. Voda koja se koristila za potrebe kanalizacije, dolazila je vijaduktom dugim 123 metra. Postojao je i drugi vijadukt koji je iz dva bazena odvodio prljavu vodu u more. Tu negdje zagubljeni u prostranoj Novoj Kartagini još su odolijevali zubu vremena Rimski teatar i vile, religijsko svetište Tophet, Veliki amfiteatar, cisterne La Malga, Arheološki park…

Akropolj (The Acropolium)

U Kartagini je nemoguće zaobići Akropolj, poznat i kao Katedrala Svetog Luja (Cathédrale Saint-Louis de Carthage). Ova bivša rimokatolička crkva koja se nalazi na vrhu brda Byrsa, u blizini ruševina starog punsko, a potom i rimskog grada, sagrađena je na ruševinama starog hrama posvećenog Ešmunu (Eshmun), punskom bogu iscjeljenja. Od 1993. godine katedrala je poznata kao Akropolj. Više se ne koristi za bogosluženje, već se umjesto toga u njoj održavaju javni događaji i koncerti tunižanske i klasične muzike.

Sidi Bou Said

Nedaleko od Tunisa, na rtu sa pogledom na Mediteran, smjestio se simpatični i šarmantni Sidi Bou Said. Svojom arhitekturom u andaluzijskom stilu odudara od slike sjevernoafričkih obalnih gradova kakve zamišljamo. U ovo slikovito mjesto popločanih ulica i plavo-bijelih kuća se dolazi da bi se uživalo u šetnji, kafićima na otvorenom, tunižanskim restoranima ili malim umjetničkim galerijama. Sidi Bou Said je još od prve četvrtine prošlog vijeka privlačio francuske umjetnike i zahvaljujući njima stekao status boemske četvrti, a vremenom je postao i omiljena vikend destinacija za druženja mještana Tunisa. 

Novi grad (Ville Nouvelle)

Za razliku od zbrke koja vlada u medini, moderni dio grada koji se razvio tokom francuske kolonijalne ere je prostran i otvoren, sa velikim zgradama, širokim bulevarima i dugačkim drvoredima. Osobenost Novog grada najbolje se ogleda u Aveniji Habiba Bourguiba, širokoj aveniji zasađenoj palmama i stablima eukaliptusa.

Na jednom njenom kraju dominira Katedrala Svetog Vinsenta de Pola (St Vincent de Paul Cathedral) koja je i najveća sačuvana građevina iz francuskog kolonijalnog perioda u Tunisu i upečatljiv podsjetnik nekadašnje Francuske dominacije.

Na drugom kraju svojevrsni orijentir je 38 metara visoki toranj sa satom (Avenue Habib Bourguiba Clocktower) i pozlaćenim vrhom, izgrađen u znak sjećanja na preuzimanje vlasti bivšeg predsjednika Ben Alija 1987. godine.

Nacionalni muzej Bardo (Bardo National Museum)

Bardo muzej posjeduje jednu od tri najpoznatije umjetničke kolekcije mozaika na svijetu (druge dvije su u Turskoj), koje su ovdje sakupljene sa više lokacija širom Tunisa. U vrijednoj kolekciji mozaika soba Sousse, soba Odiseja i soba Dougga se posebno ističu sa svojim čuvenim i nevjerovatno dobro očuvanim podovima od mozaika iz helenističkog i rimskog doba. Muzej je poznat i po velikim nalazima iz feničansko-rimskog naselja u Kartagini, kao i vrijednim eksponatima sa prikazima neopunskog, kršćanskog i islamskog doba.

Pročitajte još: 

Šta vidjeti u Alziru https://pozziz.com/alzir-bijela-dama-afrike/